Het kattenhuis

Omdat we gemerkt hebben dat onze Wokkel toch behoorlijk populair is en Heske bang is dat mensen bezoekrecht gaan opeisen, laten we jullie om het gemis wat te verzachten even delen in de vorderingen van de poezebeesten in Grunn.

Update Kattenhuis...dag drie

Wokkel, alias de Stamper is gediagnosticeerd met ADHD en wordt per direct op Ritalin gezet.

Vannacht heeft Wokkel Puk uitgedaagd om mee te doen met apekooitje spelen in de slaapkamer van Heske. Puk, die zich sinds gisteren erg goed thuis voelt in huize Korst, kon aardig meekomen, maar besloot om 05:00 uur toch maar te gaan slapen, waarna Wokkel vrolijk in zijn eentje doorging met de boel op stelten te zetten.

Bo en Sam keken gespannen en nieuwsgierig toe, maar hebben niet deelgenomen aan de activiteit. Bo kan het goed vinden met Wokkel, zij is zelfs een klein beetje verliefd. Sam is natuurlijk jaloers, maar laat zich niet kennen. Ze is een echte noordeling en moet de kat eerst even uit de boom kijken (of liever gezegd uit de gordijnen). Ze probeert Wokkel links te laten liggen, maar houdt haar toch goed in de gaten. Bloeit hier iets op?

Puk is nog wat gespannen en nog niet helemaal op haar gemak, maar ze doet goed haar best. Vanochtend had ze zowaar haar staart recht overeind. Door alle commotie heeft ze besloten naar alle katten (inclusief stiefbroer Wokkel) te blazen. Ze is nog wat onzeker, maar komt al snel los!!!! Vandaag maakt ze kennis met tante Stofzuiger en dat is wat minder, maar hopelijk heeft zij al snel haar zelfvertrouwen weer terug.

Heske heeft het erg druk met haar 2 katten + haar tijdelijke pleegkatten. Ze vindt het heel leuk en het valt haar zeker niet tegen. Ze is wel veel bezig met katten tellen, water bijschenken, brokjes verdelen , maar vooral aandacht verdelen. Gisteren heeft zij toch wel 3 uur non-stop katten zitten aaien. De één over het buikje, de andere op de rug, weer een ander kopjes geven, elke kat heeft zijn gebruiksaanwijzing. Maar ze doet dit met alle liefde en haar doel is dan ook de 4 schatjes een veilig, gezellig en leuk jaar te bezorgen.

Tot zover de update van dag drie.......

Morgen in het 'Kattenhuis'
- De vlam tussen Sam en Wokkel
- Slaat de Ritalin aan?
- Puk en de ontmoeting met tante Stofzuiger
- Bo weet niet om te gaan met gevoelens voor Wokkel

Sanne

Nou dit ben ik dus :-)

Tja nu moet het dus echt gebeuren en ga ik wat over mezelf vertellen, ik waarschuw vast, das niet mijn grootste talent, ik schrijf makkelijker over katten ofzo!

Geboren: 27 mei 1975 in Maarssen, en nu dus 30 jaar! (en nee dat vind ik niet vervelend)

Gewoond in: Maarssen (19 jaar), Amsterdam (1 jaar), Maarssen (paar maanden), Groningen (6 jaar), Maarssen (paar maanden), Amsterdam (3 jaar) en binnenkort weer Maarssen (3 weken)

Familie: Hele aardige papa (Ad, 60) en mama (Agnes, 57), broer (Tymon, bijna 32), schoonzusje (Lotte, 29) en zusjes (Lotte en Manon, allebij 29), zwager Martijn (30) en nichtje Sophie (van Tymon en schoonzusje Lotte). Mijn zusje Lotte en haar vriend Martijn verwachten eind febrauri een kleintje!

Liefde: Al 7,5 jaar erg blij met Edward (Edje, Eddie, Ed), ik verheug me er dan ook erg op om een heel jaar non-stop met hem samen te zijn!

Reizen: Op veel websites kom ik allerlei motivaties tegen om te gaan reizen, ik kan zelf niet echt een reden aangeven waarom we gaan, het lijkt me gewoon 'leuk' (fout woord ik weet het, maar gelukkig ben ik niet aan het solliciteren momenteel), lekker een jaar lang zelf beslissen wat je die dag gaat doen, van elkaar genieten, mooie dingen en mensen bekijken, genieten van heerlijk weer op mooie stranden, enz., enz.

Sport: Wat is dat? Nee hoor grapje. Ik hou erg van zwemmen en heb de laatste 2 jaar waterpolo gespeeld in het leukste team ter wereld: Dames 3 van het Y in Amsterdam.

Dieren: Als ik ooit een miljoen ofzo zou winnen zou ik gelijk een opvang openen voor dieren zonder huisje. Momenteel wonen Puk en Wokkel (die jullie hieronder hebben kunnen ontmoeten) bij ons, maar ook de katers Loebas en Max hebben een tijdje bij ons gewoond en maar liefst 15 (tamme) ratten (Jever, Murphy, Basel, Buffy, Stoffel, Piebe, Hussel, Subbie, Oscar, Elmo, Japie, Kareltje, Fledder, Timmie en Boris) hebben ons een hele tijd vermaakt!
Als het aan mij ligt komen er nog wel wat (asiel) katten bij na terugkomst. Ed is daarvan nog niet overtuigd, maar goed ik heb een jaar de tijd :-)

Studie en werk: In Groningen heb ik HBO Voeding & Marketing en WO Economie afgerond. Daarna begonnen als PR en marketing medewerker op de Muziekschool Amsterdam. Daar heb ik de afgelopen 3 jaar met plezier gewerkt. Wat ik wil doen als ik terug kom, weet ik echt nog niet, dus heb ik in ieder geval iets om over na te denken mocht ik me gaan vervelen! (niet erg waarschijnlijk)

Edward en Sanne stellen zich voor

ach wij zijn niet zo snel als de katjes.....maar ons voorstelverhaal komt eraan! al een foto om een tipje van de sluier op te lichten:

Puk en Wokkel stellen zich voor

Hallo,

Ik ben Wokkel, heeeeeeeeeel soms ben ik een beetje verlegen:


Maar meestal kijk ik vrijpostig de camera in:


Ben ik aan het kamperen:

Of een beetje in de weer met mijn rolletje wc papier

Ik woon alweer een hele tijd bij mijn blikopeners Edward en Sanne, zij noemen zichzelf wel eens mijn papa en mama, maar dat klopt dus niet helemaal. Mijn papa en mama komen uit namelijk uit Rotterdam, en das voor mij best lastig nu ik dus zelf in Amsterdam woon. Vooral op zondagavond om 7 uur levert dat hier thuis nogal eens problemen op. Helemaal omdat mijn vriendinnetje Puk, ook een rasechte Amsterdammer is, en je begrijpt dat ik af en toe wel eens flink aan het rellen sla met haar. Maar heel soms geven we het goede voorbeeld en sluiten we vrede in onze favoriete stoel:

In februari 2004 ben ik in Amsterdam komen wonen omdat mijn eerste blikopeners niet meer voor mij konden zorgen. In de auto naar Amsterdam toe heb ik flink geprotesteerd door heel hard te miauwen en mijn bakje onder te poepen. Dat was niet zo slim, want ik zat ook zelf helemaal onder. In Amsterdam aangekomen ben ik de eerste dagen toen maar heel lief en rustig geweest, zelfs Puk en de ratjes liet ik met rust. Na een paar dagen had ik echter door dat mijn blikopeners me nooit meer zouden laten gaan en toen ben ik gewoon mezelf weer geworden:

Een enorm hard en veel mauwende, kroelende, puk-pestende, door-het-huis-sjeezende, veelvraat, regelmatig kotsende, alles-aflikkende, de hele-dag-op schoot-liggende, bovenop Sanne-slapende, kopjes-gevende, insectenvangende, op de rattenkooi-springende, ontsnappende, iedereen-inpalmende, hele mooie en lieve zwarte kat!

Zo nu die enorme kletskous eindelijk klaar is met over zichzelf praten, kan ik me ook eens netjes voorstellen. Tis echt ongeloofelijk met die Wokkel, de hele dag maar kletsen en mauwen, nee hij kan best eens een voorbeeld nemen aan mij: ik hou me tenminste een beetje gedeisd. Naar de zin van mijn papa en mama soms wel eens een beetje te gedeisd, geloof ik. Maar goed, ik heb dan ook al een heel leven achter de rug.

Eerst moest ik een hele poos op straat overleven en ik had de pech dat dat ook nog eens in de Bijlmer was......je raadt het vast al: het was daar geen pretje en uiteindelijk ben ik daar zelfs zwanger geschopt. Op een dag kwamen er meneren met grote kooien en stokken. Ik heb gerend zo hard als ik kon, maar met die dikke buik kon ik geen kant op.

Ik kwam in het asiel terecht en kreeg een vreselijke naam: Cora. Toen mijn kindjes geboren moesten worden ging het helemaal fout: ik kreeg een keizersnede, maar het was al te laat, al mijn lieve kindjes waren dood. Ik ben toen best wel een hele poos verdrietig geweest en ik vond het ook echt supereng in het asiel. Op een mooie zaterdag in mei, kwam er opeens een krullenbol met zijn vriendin voor mijn hokje staan, dat leek me best een toffe peer, maar die vriendin...mmm..ik heb het niet zo op vrouwen.

Toch ben ik met de krullenbol en zijn vriendin mee naar huis gegaan. Daar heb ik de eerste weken natuurlijk wel onder de verwarming, achter de gordijnen gelegen. Gelukkig kreeg ik daar wel een nieuwe naam: Puk en lekker eten. Nu woon ik alweer 2,5 jaar hier en ben ik al iets minder bang. Behalve als de deurbel gaat, dan vlucht ik snel weg om voorlopig niet meer tevoorschijn te komen, behalve als het de chinees is, dan ben ik er als de kippen bij voor een stukje ajam pangang natuurlijk! Ook als iemand me wil aaien, als iemand schoenen aan heeft of als iemand te lang naar me kijkt ren ik snel weg. In mijn Bijlmer periode heb ik wel geleerd mensen niet te snel te vertrouwen. Ik ben hier wel verliefd geworden op de krullenbol, als hij thuis komt ren ik naar de deur om geaaid te worden. Zijn vriendin heb ik intussen maar geaccepteerd, heel af en toe ga ik ook wel eens bij haar op schoot liggen om uitgebreid geaaid te worden.

Mijn hobbies zijn slapen:

En ik kan heeeel gevaarlijk kijken:

Helaas heb ik net gehoord dat we tijdelijk bij deze twee monsters gaan wonen, wish me luck, moet ik weer hele weken onder een verwarming gaan liggen en mijn lieve krullenbol een hele tijd missen!

De twee monsters:

De vriendin van de krullenbol (links) en het baasje van de monsters (rechts)